Πιο τρυφεροί αλλά και περισσότερο παρόντες στην καθημερινή ζωή του παιδιού τους, οι μπαμπάδες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο που ξεπερνά την απλή ενσάρκωση της εξουσίας. Είναι στο χέρι του καθενός ξεχωριστά να βρει την θέση που του αντιστοιχεί για να βιώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πατρότητα!
Η πατρική φιγούρα έχει εξελιχθεί
Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα στη Δύση, ο πατέρας ενσάρκωνε τον νόμο. Και, κατά συνέπεια, και την εξουσία. Ο ρόλος του στην κοινωνικοποίηση των παιδιών ήταν αδιαμφισβήτητος. Σε αυτό το παραδοσιακό σχήμα, η στοργική παρουσία και η διεκπεραίωση των καθηκόντων της καθημερινότητας βάραινε αποκλειστικά τη μαμά. Από τότε, όμως, που οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται, το μοντέλο αυτό έχει εγκαταλειφθεί σε μεγάλο βαθμό.
Και τι κάνουν οι μπαμπάδες μέσα σε όλα αυτά; Είναι συνήθως πιο τρυφεροί με τα παιδιά τους και τολμούν περισσότερο να τους εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Εξακολουθούν, όμως, να ενσαρκώνουν την εξουσία (είναι σημαντικό αυτό για το παιδί). Ακόμη, είναι εκεί για να προσφέρουν μια εναλλακτική στη σχέση προσκόλλησης που υπάρχει μεταξύ παιδιού και μαμάς, πράγμα απαραίτητο για το καλό όλων.
Γέφυρα μεταξύ της οικογένειας και της κοινωνίας
Για να φτιάξουμε μια καρικατούρα του πατέρα, μπορούμε να πούμε ότι οι νέοι μπαμπάδες προσφέρουν στα παιδιά αυτό που οι μαμάδες δυσκολεύονται, μερικές φορές, να κάνουν: Ενθαρρύνουν το παιδί να ανακαλύψει τον εξωτερικό κόσμο, ενθαρρύνουν, δηλαδή, την αγάπη του για εξερεύνηση. Έτσι, όταν παίζουν με το μωρό, οι μπαμπάδες δεν διστάζουν συχνά να ανατρέπουν τους κανόνες, να μπλέκουν διαφορετικά παιχνίδια μεταξύ τους... λατρεύουν να κάνουν μικρές ανοησίες και το μωρό θέλει πάλι! Με αυτόν τον τρόπο, ο μπαμπάς αντιπροσωπεύει, κατά μία έννοια, τη γέφυρα ανάμεσα στην επιβεβαίωση του εαυτού του μέσα στην οικογένεια και την ενσωμάτωση της ζωής στην κοινωνία.
Φώτης, μπαμπάς του Μάνου
Όταν γεννήθηκε ο γιος μου, φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να του αλλάξω πάνα. Πρέπει να σας πω ότι ο πατέρας μου συνήθιζε να λέει «αυτό είναι δουλειά της σωστής γυναίκας» για να πειράζει τη μητέρα μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι ίσα που άγγιζα τις πρώτες φορές. Ο Μάνος ακόμη και τσίσα του έκανε ενώ του άλλαζα πολύ προσεκτικά την πάνα του και μάλιστα φαινόταν να το διασκεδάζει... Αλλά, σήμερα, βλέπω ότι δεν τα πηγαίνω και τόσο άσχημα!
Σχετικά άρθρα