Οι λιγούρες της εγκυμοσύνης
Χτες, έπεσα πάλι με τα μούτρα στο βάζο με τη μαρμελάδα! Όμως, είχα ορκιστεί να μην ξαναρχίσω… Σήμερα το πρωί, η μυρωδιά του τοστ μου έφερε αναγούλα. «Φαταούλας», αυτό είναι το καινούργιο παρατσούκλι που μου έδωσε ο άντρας μου. Πολύ αστείο! Όμως γιατί έχω αυτές τις λιγούρες και τις αναγούλες;
Όλες οι έγκυες μπορούν να το επιβεβαιώσουν: Αισθάνονται πραγματική επιθυμία για φαγητό, σχεδόν ακαταμάχητη, μερικές φορές σε σημείο βουλιμίας. Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, αυτός είναι ένας τρόπος να καλύψει ο οργανισμός τις ανάγκες του και, επομένως, να αποφύγει τις ελλείψεις. Έτσι, η επιθυμία για κόκκινο κρέας μπορεί να σημαίνει έλλειψη σιδήρου, η επιθυμία για σοκολάτα ανάγκη από μαγνήσιο… Η ιδέα είναι ελκυστική, αλλά όχι απαραιτήτως σωστή! Στην πραγματικότητα, μάλλον οι ορμόνες (πάλι αυτές!) κάνουν άνω-κάτω τις διατροφικές μας συνήθειες.
Οι ορμόνες, οι καλύτεροι εχθροί μου
Ενώ είναι απαραίτητες για την ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης και διασφαλίζουν την επικοινωνία ανάμεσα στον πλακούντα και το έμβρυο, οι ορμόνες σου παίζουν πολλά παιχνίδια. Αρχίζουν με την όσφρηση και τη γεύση, που αλλάζουν λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης οιστρογόνων. Αποτέλεσμα: Μπορεί να σου αρέσουν τροφές που σιχαινόσουν ή να σε απωθούν κάποιες πολύ συνηθισμένες μυρωδιές. Μην ανησυχείς: Αυτό συχνά διαρκεί μόνο για το πρώτο τρίμηνο! Όσο για τις λιγούρες, αποτρέπουν την εμφάνιση υπογλυκαιμίας, φαινόμενο στο οποίο η γυναίκα είναι πιο ευαίσθητη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εκτός και αν όλα αυτά τα φαινόμενα εκφράζουν απλώς την αυξημένη ανάγκη για προσοχή εκ μέρους της μέλλουσας μαμάς. Μάλλον το έχεις καταλάβει: Οι αιτίες της λιγούρας, της επιθυμίας και της αναγούλας παραμένουν ακόμη μυστηριώδεις!
Κατερίνα, μαμά του Γιώργου, της Άννας και του Θοδωρή
«Κατά τη διάρκεια της τρίτης μου εγκυμοσύνης, αφέθηκα εντελώς… Ήθελα να τρώω μόνο απλές τροφές, όπως κρέμες, ζαμπόν, σάντουιτς, ζυμαρικά με βούτυρο (Αχ! Το τι ζυμαρικά σε σχήμα γραμμάτων της αλφαβήτου είχα φάει τους πρώτους μήνες!). Έτσι, έφτιαχνα τα ίδια γεύματα για εμένα και τα παιδιά μου. Στο τραπέζι, ο σύζυγός μου μας κοιτούσε συγκινημένος, αλλά και λίγο αμήχανος!»
Σχετικά άρθρα