Προσωπικότητα Παιδιόυ και το "Όχι"

Τώρα που το μωρό δειλά-δειλά αρχίζει να καταπιάνεται με διάφορες ασχολίες και ξεκινά να μιλά (σίγουρα σε μια μυστηριώδη γλώσσα για όσους δεν είναι μυημένοι αλλά λίγο πιο κατανοητή για τους γονείς) θέλει να αποτελείς κι εσύ μέρος αυτών των διεκδικήσεών του. Θέλει να δίνεις προσοχή στις επιθυμίες του και στη δυσαρέσκειά του. Το παιδί σου, που κάθε πρόοδος του σε αφήνει άφωνη λόγω θαυμασμού και περηφάνιας, αντιτίθεται στη δύναμή σου, πράγμα που το διασκεδάζει! Με το που συνέλθεις από το σοκ, φρόντισε να παραμείνεις ήρεμη, αλλά πάντα να επιμένεις στην άποψή σου. Το ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο να είσαι μητέρα!

Αλλά γιατί το μωρό μου λέει συνέχεια «όχι»;

Μέχρι τώρα, το αξιαγάπητο μωρό σου έλεγε «μαμ», «άτα» και «μαμά». Έδινε ονόματα στα αντικείμενα, στα άτομα και σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Ωστόσο, μεταξύ των 18 μηνών και των 2 χρόνων, το πασίγνωστο «όχι» σηματοδοτεί την είσοδο του παιδιού σου στη συμβολική λειτουργία της γλώσσας, κατανοεί δηλαδή την έννοια της άρνησης. Είναι ένα τεράστιο βήμα αφού το μωρό σου μπορεί να φιλοσοφεί! Το μωρό επίσης καταλαβαίνει πολύ γρήγορα ότι αυτή η καινούργια λέξη είναι το ιδανικό μέσο για να δοκιμάσει την εξουσία σου. Για αυτόν το λόγο κάνει κατάχρησή της. Ωστόσο, αυτό θα περάσει, κυρίως εάν μπορείς να επιμείνεις στην άποψή σου!

Λέω «όχι» άρα υπάρχω!

Το περπάτημα, η καθαριότητα, οι πρώτες του λέξεις είναι στοιχεία που σηματοδοτούν ότι το μωρό αρχίζει να χειραφετείται και να ανακαλύπτει τον κόσμο με τις πολλές του όψεις. Παράλληλα με αυτό το βήμα προς την ανεξαρτησία, ο πρώιμος χαρακτήρας του εκδηλώνεται και τα «όχι» θα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, ενώ θα συνοδεύονται από φράσεις τύπου «μόνος μου», «όχι εσύ» και άλλες εκφράσεις θυμού. Αυτό θα σε αποσυντονίσει και θα έχεις την εντύπωση ότι έχεις έναν τοίχο μπροστά σου.
Ωστόσο, η φάση αυτή είναι απαραίτητη για το παιδί σου, γιατί λέγοντας «όχι», στην πραγματικότητα εννοεί «υπάρχω». Επιβεβαιώνεται και δημιουργεί την προσωπικότητά του, κυρίως μέσω των γονιών του. Με εσένα, δοκιμάζει τα όριά του, παρόλο που είναι γλυκό και ήρεμο όταν βρίσκεται με τη γιαγιά ή τη νταντά. Είναι δύσκολο να το αποδεχτείς, αλλά είναι φυσιολογικό!

Η Μαρία, μητέρα της τρίχρονης Ελπίδας και της 14 μηνών Ελευθερίας λέει: «Όταν η κόρη μου ήταν 2 χρόνων, στην απόλυτη περίοδο του «όχι», ήμασταν συνεχώς σε αντιπαράθεση. Ειλικρινά, αυτό με εξαντλούσε. Μεταξύ της δουλειάς, του σπιτιού και των οικογενειακών υποχρεώσεων, έπρεπε επιπλέον να μαλώνω την κόρη μου φωνάζοντάς της συνεχώς. Είχα μιλήσει με τον παιδίατρο για αυτό το θέμα και μου είχε απαντήσει το εξής: «Πρέπει να επιλέξεις τις διαμάχες της και τα... όχι της». Από τότε, επιμένω περισσότερο σε σημαντικά πράγματα και εξηγώ στην κόρη μου γιατί δε μπορεί να τα αποφύγει, ενώ είμαι πιο χαλαρή για όλα τα υπόλοιπα. Το αποκορύφωμα είναι ότι έκτοτε, η κόρη μου μού λέει όλο και λιγότερα όχι!»